Οι βασικές αρχές του μοντέλου της Σχεσιακής Ψυχανάλυσης  αναπτύσσονται  κυρίως στην Αμερική από το 1980  με κύριο δημιουργό τον Stephen Mitchell και προπάτορα τον μαθητή του Φρόυντ, Φερέντσι. Είναι ένα συνθετικό μοντέλο που εμπεριέχει  το Αμερικανικό φεμινιστικό κίνημα , την ψυχαναλυτική θεωρία του Εαυτού  (Kohut), την θεωρία της διυ-υποκειμενικής συναλλαγής στην Ψυχαναλυτική διεργασία (Mitchell, Bromberg, Benjamin, Ogden) την θεωρία της Διαπροσωπικής Ψυχανάλυσης/Ψυχιατρικής με κύριο εκφραστή τον Sullivan, ερευνητικά δεδομένα από την Ψυχαναλυτικής μελέτης δεσμού τροφού-παιδιού (Daniel Stern, Beatrice Beebe.)

Η Σχεσιακή Ψυχανάλυση θέτει στο επίκεντρο της θεραπείας το κομμάτι των ανθρώπινων διαπροσωπικών σχέσεων υποστηρίζοντας πως ο τρόπος με τον οποίο έχουν διαμορφωθεί  οι σχέσεις με τους άλλους τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν παίζει καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση ψυχικών διαταραχών. Κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας δίνεται μεγάλη σημασία στο τρόπο συσχέτισης  μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου όπου μέσα σε μια ισότιμη σχέση (που παραμένει ασύμμετρη όπως στην Φροϋδική Ανάλυση, ωστόσο είναι πολύ λιγότερο ασύμμετρη συγκριτικά) επηρεάζουν ο ένας τον άλλο καθώς αναδύονται συνειδητά ή ασυνείδητα βιώματα, αντιλήψεις και συναισθήματα.

Παράλληλα, βασικό στοιχείο της Σχεσιακής Ψυχανάλυσης είναι η έννοια της διυποκειμενικότητας, η θέαση δηλαδή του σύνθετου τρόπου διάδρασης των δυο προσωπικοτήτων του αναλυτή και αναλυόμενου και η επιρροή του προσωπικού υλικού και κατά επέκταση του παρελθόντος και των δύο στη θεραπευτική πράξη. 

Ο αμεσότερος και βιωματικά εύπεπτος τρόπος εσωτερίκευσης του καινούργιου μοντέλου συσχέτισης που προτείνει η θεραπεία επιτυγχάνεται μέσα από την καθαρή και δυναμική εξέταση της εκπραξίας στο “εδώ και τώρα”. Αυτό σημαίνει ότι η χρήση του “εαυτού” του Αναλυτή θα αποτελέσει την μήτρα επανεκπαίδευσης του αναλυόμενου στον τρόπου εμπλοκής του στα “σχεσιακά διυποκειμενικά πλαίσια”. Η ορθή και αποτελεσματική χρήση του “εαυτού” του Αναλυτή θα αποτελέσει και το σημείο εστίασης της συγκεκριμένης σειράς παρεμβάσεων κυρίως μέσα από την αντι-μεταβιβαστική και αλληλεπιδραστική της διάσταση.